Bestiario medieval

Igrexa de Santa María de Sangüesa. Navarra

Procedente do mundo grecorromano, bizantino e persa, o bestiario fantástico apodérase do mundo cristián románico non sen resistencias e críticas por parte dos pensadores da época. Pero o románico sacraliza esta estética pagá convertendo aos animais -tanto reais como imaxinarios- en portadores de virtudes ou perversións, polo que a súa aparición en capiteis, tímpanos, etc., é reinventada e usada con sentido de ensino e advertencia.

É innegable que o bestiario fantástico é un dos motivos escultóricos que maior efecto de intimidaciónprovocou no home medieval.

Estas peculiares e imaxinativas bestas xerábanse por combinación de partes de animais diferentes, creando imaxes, en ocasións, atroces. Estes animais podían ser representados sos ou en loita entre si ou con homes indefensos, co obxectivo de conmover e motivar ao crente no seu esforzo por evitar as tentacións e renegar do pecado.

Aínda que calquera símbolo ten dualidade de significados, ata completamente opostos, o románico usou certos animais con predilección para manifestar o ben e outros como formas do mal e do diaño.

Algunha das bestas son: a anfisbena, a cocatriz, o basilisco, o dragón, o sátiro, a quimera, a hidra, a sirena, a ninfa, a nereida, a arpía, o centauro, etc.